အေမတို ့မိဖႏွင့္တကြ ေရွးမွီ လုၾကီးမ်ားေျပာသံကိုၾကားရသည္မွာ မယ္ႏုသည္ စုန္းမၾကီးလို ့လဲးေျပာၾကတယ္။ မယ္ႏုဟာ ရတနာဒီပံေဆးဖေယာင္းတိုင္ကို စီရင္၍ ့မီးထြန္းတတ္ပါသတဲ့၊ ႏို ့ပီးေတာ့ မယ္ႏုစီရင္ထားတဲ့ ဒူးေလး ကေလးယိွပါသတဲ့။ အဲးဒီဒူးေလးဟာ ေလးတံကေတာ့ မိုးၾကိဳးပစ္ခ်တဲ့ သစ္ပင္ကသစ္သားတဲ့ေမာင္ရဲ့။ ေလးကိုင္းကေတာ့ လူေသေကာင္ကို မီးသင္းျဂိဳဟ္တဲ့အခါ ထိုးဆြတဲ့ တံစူး၀ါးတဲ့ေမာင္ရဲ့။ ေလးၾကိဳးကေတာ့ လူေသ၏ ့ေျခမၾကိဳး လက္မၾကိဳးတဲ့ေမာင္ရဲ့။ အဲးဒါကို ဂါထာမႏၱရားႏွင့္ စုတ္ရပါသတဲ့။ အဲးဒီေလးၾကိဳးတင္ရန္ ေလးတံမွာအထစ္သံုးထစ္ထားပါသတဲ့။ ပဌမအထစ္ကို ေလးၾကိဳးတင္ယင္ ရွင္ဘုရင္ သု ့ကိုေမ့ေန၍ ့အပါးကုိ မလာပါဘူးတဲ့ေမာင္ ၊ ဒုတိယအထစ္က်ေအာင္ေလးၾကိဳးတင္ယင္ ရွင္ဘုရင္သုအနားကိုလာ၍ ့မခြဲးမခြာပဲး ေနပါသတဲ့၊ တတိယအထစ္က်ေအာင္ ေလးၾကိဳးတင္ယင္ ရွင္ဘုရင္စိတ္မေကာင္းပါဘူးတဲ့ေမာင္၊ ရူးတယ္လို ့ ေျပာၾကဒါပါပဲး။ အဲးဒီဟာေတဟာ ေလးၾကိဳးတင္ထားတဲ့ အခိုက္မွာ ျဖစ္တတ္ပါသတဲ့ ေလးၾကိဳးကိုျဖဳတ္လိုက္ ယင္ေျပေပ်ာက္၍ ့ပကတိ အေကာင္းပဲး ရွိပါသတဲ့ေမာင္။
(ေမွာ္ပီဆရာသိန္းၾကီး ၏ ပစပ္ရာဇ၀င္ မွ မူရင္းသတ္ပံုအတိုင္း ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.