သို ့ေသာ္မင္းသားၾကီးေျပာျပေသာစကားတခု ထူးသည္မွာ ေလာကမွာ “ဖြတ္ မိေက်ာင္း ျဖစ္ယင္ ျမစ္ မခ်မ္းသာ” ဆိုၾကေသာ စကားပံုယိွသည္။ မိေက်ာင္းစစ္စစ္မွာ လွ်ာမရိွေသာေၾကာင့္ စားေသာအစါမွာ အရသာမေပၚ။ အစာကို ၀မ္းျပည့္ေအာင္ မ်ိဳလို ့သာသြင္းရသည္။ ဖြတ္မိေက်ာင္းမွာ လွ်ာယွိ၍ ့စားေသာ အစာမွာ အဆိုးအေကာင္းသိသျဖင့္ အရသာယိွရာလိုက္၍ စားတတ္ေသာေၾကာင့္ ေရႏႈိက္ယိွတဲ့ တိရိစၦာန္ မ်ားမခံႏိုင္။ ျမစ္ေခ်ာင္းႏႈိက္ သြားလွာၾကေသာ ေလွငယ္ တက္စင္းကေလးမ်ားကို လိုက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ပ်က္စီးေသဆံုး၍ မိေက်ာင္းစာျဖစ္ၾကသျဖင့္ ျမစ္မခ်မ္းသာဟု ဆိုၾကသည္။ လူမ်ားမွာ ယုတ္ေသာအမ်ိဳးမွ လူတို ့ အထြပ္အထိပ္ျဖစ္လွာေသာ္ ငါ့ျပင္မင္းမယွိ ဟု စိတ္ထင္တိုင္း က်င့္ခ်င္သလိုက်င့္၊ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္၊ ေျပာခ်င္သလိုေျပာ။ အရမ္းမဲ့စီမံျပဳလုပ္ေတာ့ အမႈထမ္း၊ အရာထမ္း၊ ျပည္ရြာ ဆင္းရဲးသားတို ့ပ်က္စီးလ်က္ မခ်မ္းမသာယိွၾကျခင္းသည္ အမ်ိဳးအရိုးမမွန္ေသာ အမ်ိဳးအရိုးမစစ္ေသာ တရားမဲ့ေသာသူတို ့ အုပ္စိုးျခင္းခံရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေခ်သည္။
(ေမွာ္ပီဆရာသိန္းၾကီး ၏ ပစပ္ရာဇ၀င္ မွ မူရင္းသတ္ပံုအတိုင္း ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.