မင်း နှင့် ကတိ သစ္စာ

ဖိုးတော်၏ညီတော် ပင်းတလဲးမြို့စားမင်းသားသည် ဖိုးတော်ထံ လှာပြီးလျှင် နောင်တော်-ငမောင်တို့ ယခုအခါ ကျွန်တော်တို့ ကို ကျော်လို့ ဖုံးလွှမ်းနေသည်ကို ကြည့်နေမည်လား ဟုပြောရာ ဖိုးတော်က ငမောင် ဖုံးလွှမ်းနေသည်ကို ညီခင်မတတ်နိုင်ဘူးလား ဟု မေးတော်မူရာ ညီခင်တတ်နိုင်ပါရဲ့ နောင်တော် ထီးနန်းကို စံရလျှင် ညီခင်ကို မည်ကဲ့သို့ ထားမည်လဲးမေးသော် ဖိုးတော်က အစ်ကိုနန်းစံ ညီနန်းရံပ ဟု မိန့်ချက်အရ ပင်းတလဲးမင်းသားသည် တရံရောအခါ  အင်းဝမြို့နန်းတော်သို့ အမှတ်မဲ့ဝင်၍ ဖောင်းကားမင်းကို လုပ်ကြံရာ ဖောင်းကားမင်းကံကုန်လျှင် ဖိုးတော်ကို ပင်းတလဲးမင်းသားက ထီးနန်းသိမ်းပိုက်ရန် မင်း အဖြစ်သို့ တင်မြှောက်တော် မူလေသည်။
မင်းအဖြစ်သို့ တင်မြှောက်ပြီးနောက် ပင်းတလဲးမင်းသားက အထက်ကဘိ ယှိသည်အတိုင်း အိမ်ရှေ့ အရာကို အကြိမ်ကြိမ်တောင်းရာ ဖိုးတော်က ညီခင် နောင်တော်နှိုက် သားတော်ကြီးတွေ များလျက်ဖြစ်သောကြောင့် အိမ်ရှေ့ အရာကိုချီးမြှင့်ရန် ခဲယဉ်းခြင်းယှိနေကြောင်း မိန့် တော်မူသည်ကို ပင်းတလဲးမင်းသားက ငါ့ကြောင့် နောင်တော် ထီးနန်းရသည်ကိုလျက် ကျေးဇူးမထောက် သစ္စာမရှိသူဖြစ်သည်ဟု စိတ်နှိုက်အမှတ်ထားပြီးလျင်  တနေ့သနှိုက် ဖိုးတော်မင်းတြားကြီး ဆင်တော်စီး၍ မြို့ပြင်သို့ထွက်တော်မူသောအခါ ပင်းတလဲးမင်းသားသည် ကွယ်ရာကချောင်း၍ သေနတ်နှင့်ပစ်ရာ ဖိုးတော်မင်းတြား၏ နံဘေးလက်ကြား ဂျိုင်းအောက်ကို ကျည်ဆန်ဝင်ထွက်သွားလေသည်။ ကိုယ် အင်္ဂါတို့ ကို တစုံတရာ မခိုက် ယှိချေသည်။
ဤအခါ နောက်ပါ ကိုယ်ရံအမှုထမ်းတို့ ဝိုင်းဝန်းလိုက်လံဖမ်းဆီးရာ မိကြသဖြင့် ညီတော် ပင်းတလဲးမင်းသား ဖြစ်ကြောင်း သံတော်ဦးတင်ရာ ဖိုးတော်မင်းတြားက မျက်တော်မူသောကြောင့် ညီတော်ဖြစ်သော်လည်း ထောက်ညှာစရာမယှိ သွားမည်းတိုင်း လမ်းသွားရန် သုတ်သင်စီရင်ရမည် ဟု မိန့်တော်မူချက်အရ အာဏာသားတို့က ပင်းတလဲးမင်းသားကို ရေမှာချ၍ သတ်လေသည်။
ယင်းသည့်အကြောင်းကို ငါတို့လက်ထက် အဖြစ်အပျက်မှန်သမျှကို  ရာဇဝင်နှိုက် ထုတ်ဖော်၍ မပြရဟု ဖိုးတော်မိန့်ချက်အရ  ရာဇဝင် မဖော်မပြရပဲး  ချွင်းချန်ထားရသည် ဟု ဘုံကျော်ဆရာတော်ဘုရား မိန့် တော် မူသော မှတ်သားချက်ပုရပိုက်ကို ဖတ်ရဘူးဧည့်။

(မှော်ပီဆရာသိန်းကြီး ၏
"ပစပ်ရာဇဝင်" (၁၉၆၇၊ ဩဂုတ်လ)
ပ-ဒု ၂ တွဲပေါင်း ၊  အေးအေးစာပေတိုက်
စာ ၄၀-၄၂ မှ မူရင်းသတ်ပုံအတိုင်း ကောက်နှုတ်ချက်)

မှတ်ချက်။
ဖိုးတော်-----ဘိုးတော်ဘုရား(ဗဒုံမင်း)
ငမောင်-----ဖောင်းကားစားမောင်မောင်
အထက်ကဘိ-----အထက်ကတိ (ယခင် ကတိပြုခဲ့သည့်အတိုင်း)